Hoxe vai, por eles, ou concretamente por el. Non sei, ao mellor vai por ela, ou por elas. o que quero decir, é que nunha carta aberta é moi fácil escribir todo o que de verdad queres escribir.
O teño que decir, estas noites matanme, pouco a pouco, pero matanme por dentro. Sei que teño que aprender a convivir asi, pero non, que daria eu agora por un vaso de auga ben fria, ou o contrario, por un vaso de auga ben quente. Sí, certo, son contradicción, pero tan falsas como certas.
Sinceramente, quizais ninguén se pare a leer esta " basura" a que eu denomino, pero dame igual, nadie podo ser libre sen chorar, sen reir, sen amosar os sentimentos e no meu caso sen escribir.
E sintome mal, por que estas noites son as que máis froitos, lingüísticamente falando, dan. Pero o peor, é que nelas, recordo o pasado, ese pasado que non debia volver ao meu presente.
O meu presente agora é isto, gustame, gustame que a xente pense, e volva a pensar sobre a súa vida. En realidade, estan nunha continua obra teatral, actos tras actos, pero cando deixen de finxir ese papel, veran de verdade o que é a vida, e o que se perden.
Hoxe vai por eles, por el, ou quizais por elas ou ela.
No hay comentarios:
Publicar un comentario