Recordasme a min. Esa mirada feliz, xoven e tan lonxana a vez. Nunca te abaixes, e deixes que fagan de ti o que queiran. Queres un oido que escoite todo o que dis? Chámame, terasme ao teu carón cada día, cada hora, cada minutos, e cada segundo. E porqué?...

Porque me recordas a min. Eu era así, loitador, reinvidicador, e algo sensíbel. Recomendoche unha pequena cousa, plantalle cara os problemas, pero nunca os trates de " ti a ti", estes son máis listos ca nós, e pronto nos dan por un sitio que sei eu.

[...]

Chámame, nunca é demasiado tarde para comenzar a vivir outra vez. Alá arriba, pode haber cobertura.

...