Quizais, o que me espertou o sentimento de volver a escribir, foi volver os lares universitarios, logno dunha época de paz e reflexión. O vai e ven da xente, o intercambio de opinións, ou incluso os cafés da señora, son os que levan a un a querer escribir, a volver sentirse capacitaado para iso.

Pero tampouco me vou extender, porque como moitos profesores me dixeron o longo da miña vida académica, é moito mellor escribir pouco, pero ben e non moito e que non se entenda.

Branco=azul oscuro.

Recordos do máis lonxe.

Logo de tempo sen escribir, sen publicar unhas míseras verbas, recordei que cando nadie me escoitaba, cando nadie se acordaba de min solía escribir nun blog que tantos bos alagas de moita xente me deu.

Son as 3:14 da mañan e un non pode durmir, seguramente síntoma dun malestar continuo, que durará anos, ou tamén debido a unha mala dixestión.

Vendo o programa de "Buenafuente", nas súas entrevistar, estivo invitado un suposto " optimista ", e de toda a entrevista podo recalcar unha pequena frase : " Creemos que existe un 3 % de optimistar, el restante 97% trabaja para ellos ". Creo que nunca se explicou tan claramente o síntoma dunha sociedade enfermiza e in-cultivada nun relixión- ética espiritual indecisa e sumida no fracaso colectivo.


Bona nuit!