Vai facer unha semana que te fuches, e notase. Xa non é o mismo ir pola calle e non ver a nadie, non ver o meu abuelo, a unha persoa que da sua maneira miraba polo seu ben e polo dos demais. Quizais nunca supen o que eras, pero o dia no que te perdin souben que era o dia mais triste da miña vida. Viran mais seguro, non serei forte... pero xamais, xamais me rindirei.
Sei que o dia que me vaia, nadie me recordará coma fun, senon como intentei ser.
Se quero marchar e para olvidar todo o que aqui fixen, o que aqui coñecin, algunhas persoas valen moito a pena, outras non.
Sen ningunha duda, despidese un soñador, sen futuro.
No hay comentarios:
Publicar un comentario