sábado, 24 de octubre de 2009

IMCOMPRENSIBLES [ domingo ]

Amence, escoito "white as snow" de U2, na parada do bus fai frio, son as 7.30 da mañan, devolvo un toque feito as 23 da noite pasada, miro para a pantalla, o bus ainda ven en 11 minutos, miña cancion vovle a soar,sen dúbida encantame, son cousas que un pensa e que nunca diria. Falta 3 minutos, o frio xa é menos frio e de U2 pasase a "la Fuga" , "En la vela", venem a cabeza, persoas, cousas, despois dela Balada do Despertador, chego a plenitude mental, si, plenitude. Ali ven o bus, ali ven tamén, entro, sentome, sentase, sempre a misma persoa, sempre a mis señora, sempre ela.Sentase ao meu carón, sentase, mira saca un libro e pensa, son as 7.38 da mañan. Saluda, dalle o boton e o bus para na sua parada, eu miro pola ventana contraria, pensando na miña parada, doulle o boton, é a seguinte, ali paro, collo o periodico galego gratuito e collop outro bus, esperame xente, que as veces se botan de menos outras non. Chega viernes, botase de menos os amigos a familia, sobre todo a eles, non saio...por cagon... pero fareino, para a semana cambiaran cousan, o fin é a mellor solucion sempre. FAreino, iranse cousas, pero vovleran o que sempre quixen.

O dia acabase, sona, TRAMPAS AL SOL, e claro, o mar embelecido, miña volta, eu o bus, a xente, a musica, o contido, o mar outra vez e os meus toques de guitarra no meu lugar fan que o dia acabe, pero con recordos.

FIN

No hay comentarios: