- Non
E asi, durante anos. Non queria ver máis do que tiña diante. Foi algo que non o asimilaba na súa testa. Él estaba a un lado do charco, e súa terra, súa temperanza, o seu ser, noutro lado.
Que debía facer? Seguir aqui, vivindo polos seus fillos, pola súa muller, polos seus, pola súa terra . E que lle quedaba?, nada, noite e día traballando, e escribindo cartas húmidas debido as súas bágoas.
Era no 1945, e todo era mellor noutro lado que na propia terra.
( case o mesmo que hoxe en día)
Memorias dun emigrante galego
No hay comentarios:
Publicar un comentario