Sempre recordaba naquelas noites, unha pregunta que nunca tiña resposta. De onde veño? E claro, nunca fun de interpretala ó máis mínimo.

Paseime noites mirando cara un ceo estrelado, nubrado e incluso atormentado, pero xamais me veu a inspiración propia dun adiviño.

Na miña vida foronse sucendo moitas e diversassituacións, mortes, amizades e des- amizades, logros, fracasos, bagoas, sonrisos...Pero nunca, suoben cal era o meu sitio nun lugar tan húmido e verde como este.

Chamádeme, cando me encontredes no pelouro máis grande da serra do Courel.