sábado, 12 de diciembre de 2009

Noites, dias e volves as noites. Sentado, Led Zepellin, sona, camiñando polas calles iluminadas. Vense a seres que se queren, que nun momento estan engañados con tanto sentimento, o unico que queren e non sentirse so, pero iso pasa por que nunca sentiron a compañia que a soidade che fai. Eso si que é compañia.

A irreflexion dos demais faime sentir unico, o capitalismo nunca me gustou pero o certo é que as cousas fixeronse para facer algo, as cousas foron asi para poder sentilas e rompelas cando queiras.

E despois volven as lágrimas, os desexos e como non, a soidade.

No hay comentarios: