A indiferente noite estrelecida faime ver as cousas doutra maneira.
Na cidade vin de todo, desde o maior alegria até un pobre transheunte que non pide máis que un pouco de calor.
E eu, paso as horas sentado frente ao mar, aqui as cousas vense doutra maneira, dende outro punto de vista, os días son máis craros, as noites son máis estrelecidas.
A calma da amr, reflexase nos meus ollos, húmedos e craros a vez.
INconclusión: sentado frente ao mar mentres o mundo pasa diante miña.
To be.
No hay comentarios:
Publicar un comentario