Nunca escoitei os demais. Sempre fun un don nadie, que nunca queria ser menos que nadie. Aquela noite cheiraba a alcohool, si, miña muller deciamo, pero eu nunca escoitaba.
Doeme a cabeza, logo máis tarde trono, escotei un gran estrondo na leira de atras. Chorou, as ovellas choraron, e non sabia que facer, se chorar eu tamen ou morrer.
O unico es toupido que eu escoitei foi o do meu corazón.
PD: nunca nevara senón chove.
